Polskie legendy: Legenda o Goraju. Powstanie Biłgoraja.
Dawno temu, kiedy na ziemiach polskich żyli jeszcze dzielni rycerze, mądrzy królowie i piękne księżniczki na wschodnich kresach państwa pojawiły się dzikie plemiona tatarskie. Tatarzy napadali na wioski, grabili i palili wszystko co tylko zobaczyli. Przez te napady ludność nie miała żadnych zapasów żywności, a plony na polach były wypalone przez ogień.Najeźdźcy szczególnie upodobali sobie krainę o nazwie Roztocze, nad którą opiekę sprawował dzielny książe Goraj. Roztocze obfitowało w przeróżną zwierzynę, a szczególnie małe koniki i właśnie z powodu tych koników Tatarzy napadali na te ziemie wyjątkowo często. Zwierzęta te były wyjątkowo silne, szybkie, zwinne i wytrzymałe co pozwalało najeźdźcom robić nawet dalekie wyprawy ze swoich osad.
Książę Goraj miał już dość tych napadów i nękania jego poddanych. Postanowił coś zrobić. Zebrał swoich wojów i poprowadził ich na rozległą równinę na południowym skraju Roztocza i tam czekał na hordy tatarskie. Wkrótce na równinie pojawili się Tatarzy prowadzący wielkie stado małych koników. Widok Goraja i jego wojów bardzo ich zaskoczył, ale postanowili stawić czoła księciu. Rozegrała się wielka bitwa. W jej trakcie koniki uciekły Tatarom i rozbiegły się po całej równinie. W końcu Polacy zwyciężyli i przegonili najeźdźców ze swoich ziem.
Dla upamiętnienia tego wydarzenia książe Goraj postawił na równinie wielki płaski kamień i wyrył na nim napis "Tu bił Goraj Tatarów".
Po wielu latach brzegi napisu zatarły się i widoczne były tylko słowa "bił Goraj". I to właśnie od tych słów wzięło nazwę miasto, które tam powstało - Biłgoraj, a koniki, które się rozbiegły po równinie nazwano konikami biłgorajskimi.
hmm... A ja słyszałem, że Goraj zrobił łomot Zamoyskiemu na polowaniu i w miejscu bójki powstała osada, a potem miasto. Zresztą zaszłości pomiędzy mieszkańcami Zamościa i Biłgoraja jeszcze dziś dają się we znaki.
OdpowiedzUsuń"Zresztą zaszłości pomiędzy mieszkańcami Zamościa i Biłgoraja jeszcze dziś dają się we znaki."
OdpowiedzUsuńTo już chyba bardziej nowożytne dzieje :) Podejrzewam, że złożyło się na to wiele czynników:
wybranie Zamościa miastem wojewódzkim (ze względu na dłuższą historię miasta) mimo, iż Biłgoraj szybciej się rozwijał oraz "wzajemna miłość" kibiców piłkarskich obu miast.
ja mieszkam w biłgoraju
OdpowiedzUsuńja także
OdpowiedzUsuńAkurat ma się to nijak do nazwy, choć historyjka ciekawa. Tym bardziej, że takiego księcia nie było nigdy (księstwami nie były ziemie grodów czerwieńskich). Źródło nazwy miasta to "Bieły" (biały), "Goraj" (góra). Wiele nazw topograficznych do dzisiaj ma nazwę Goraj (z najbliższych miasto: Goraj, górka: Krągły Goraj).
OdpowiedzUsuńAle to jest legenda o powstaniu Biłgoraja :) A jeśli kogoś interesują dokumenty lokacyjne, to pierwszym członem był "Bieł", co prawdopodobnie miało związek z piaszczystym gruntem, a cała nazwa miasta pierwotnie brzmiała Biełgoraj.
Usuń