Polskie legendy: Płaczący kamień na Roztoczu

W odległych czasach na ziemiach Roztocza, w okolicy Zwierzyńca żyła piękna dziewczyna. Kochali się w niej wszyscy młodzi chłopcy. Jej piękne, długie włosy, wielkie oczy oraz rumiane policzki spędzały sen z oczu niejednemu z nich.

Serce panny należało tylko do jednego młodzieńca. Para bardzo chciała się pobrać, ale chłopak był bardzo ubogi i nie miał na to pieniędzy. Postanowił, że pójdzie w świat by zarobić na wesele. Spakował trochę prowiantu na drogę, pożegnał się z ukochaną i wyruszył.

Dziewczyna z niecierpliwością czekała na powrót młodzieńca. Przecież, gdy wróci wezmą ślub i już na zawsze będą razem. Mijały jednak długie tygodnie, a chłopaka nie było. Czas wolno płynął, a dziewczyna coraz bardziej traciła nadzieję na powrót ukochanego.
- Pewnie znalazł miejsce, gdzie jest mu dobrze i zapomniał już o mnie - myślała


Kiedy minął rok od rozstania i przyszła wiosna dziewczyna postanowiła otrząsnąć się ze smutku i rzuciła się w ramiona innego chłopaka. W tym właśnie momencie z podróży wrócił jej ukochany. Widząc zdradę narzeczonej przeklął ją, odwrócił się i ponownie ruszył w drogę.

Płaczący kamień 

Zrozpaczona dziewczyna przez długi czas biegła za chłopakiem, ale ten coraz szybciej się oddalał. Nogi ciążyły jej jakby były z kamienia. W końcu wyczerpana padła na kolana i mogła już tylko szlochać. Wtedy też klątwa zakończyła swe dzieło. Dziewczyna zamieniła się w kamień. Jej piękne włosy przeobraziły się w mech porastający głaz. Pozostały tylko łzy płynące po powierzchni skały i czasem pośród szumu drzew można usłyszeć kobiece zawodzenie.

Płaczący kamień do dziś leży w okolicach Górecka Starego. Będzie tam dopóki jakaś dziewczyna w noc świętojańską nie pocałuje w tym miejscu swojego wybranka. Jednak jest jeden warunek. Panna ta nie mogła się dopuścić i nigdy nie dopuści się zdrady.

W krainie Roztocza:
"Piekiełko"
O Szczebrzeszynie i rzece Wieprz
Ostatni tur na Roztoczu
Tanew
Szwedzki stół w Zamościu