Polskie legendy: Ogień na Rozewiu

Dawno temu po Bałtyku pływało wiele statków, transportujących różnorodne towary. Pływali nimi kupcy, handlujący w nadbałtyckich portach. Kupiec Frank, właściciel jednego z najokazalszych żaglowców, w każdą podróż zabierał swą ukochaną córkę Kristę, wierząc, że jej obecność przynosi mu szczęście. Dziewczyna była piękna i miała cudowny głos, dlatego nieraz umilała śpiewem podróż swemu ojcu i całej załodze. 

Pewnego dnia, gdy Frank szykował się do wypłynięcia z gdańskiego portu w stronę Kołobrzegu, ostrzegano go, aby przełożył podróż bo zbliżał się sztorm. Jednak kupiec był pewien, że obecność córki ochroni go przed wszelkim niebezpieczeństwem. Gdy wypłynęli z portu, poprosił Kristę, aby zaczęła śpiewać. Dziewczyna, widząc chmury kłębiące się na horyzoncie i wzburzone morskie fale, próbowała namówić ojca do przerwania podróży, on jednak nie chciał jej słuchać. 

W krótkim czasie na morzu rozpętało się prawdziwe piekło. Spienione fale wdzierały się na pokład, a wiatr zagnał statek w pobliże przylądka Rozewie, gdzie roztrzaskał się o wystający z morza głaz. Tylko Krista zdołała się uratować i dopłynąć do brzegu. Ostatkiem sił wspięła się na urwisko i zebrała chrust, a potem ułożyła stos chcąc rozpalić ogień. 

- Płomienie wskażą marynarzom drogę. Tylko jak mam rozpalić ogień? - płakała, rozglądając się bezradnie.

Jej płacz usłyszał Fabisz, młody rybak, który mieszkał w Lisim Jarze. Pomógł dziewczynie rozpalić ogień i razem długo stali na brzegu, czekając na kogokolwiek z załogi. Ale nikt się nie pojawił. Ojca Kristy i pozostałych ludzi pochłonęło szalejące morze. 

Wtedy Fabisz zaopiekował się Kristą. Młodzi pobrali się i zamieszkali na Rozewskiej Kępie. Każdej nocy wychodzili na najdalej wysuniętą skałę i rozpalali ogień, aby ostrzec żeglarzy przed niebezpiecznym głazem, który od tamtego tragicznego dnia nosi imię "Frank".

Do dziś na Rozewiu stoi latarnia morska i wskazuje żeglarzom bezpieczną drogę do gdańskiego portu.