Polskie legendy: Panieńskie Skały

Dawno temu ziemie polskie przez długi czas były nękane przez najeźdźców ze Wschodu. W XIII wieku szczególnie upodobali sobie oni okolice Krakowa i siali tam spustoszenie.

Pewnego dnia blady strach padł na zakonnice z Klasztoru Norbertanek, gdyż Tatarzy postanowili złupić co tylko się dało. Siostry czym prędzej ruszyły szukać schronienia, gdyż najeźdźcy słynęli z brutalności i okrucieństwa. 

Gdy zakonnice dotarły do Lasku Wolskiego, Tatarzy deptali im po piętach. Kobiety nie miały już dokąd uciec i niemal straciły nadzieję na ratunek. Aż nagle skały rozstąpiły się pod  nimi, a potem ponownie zamknęły się, chroniąc zakonnice przed hańbą i śmiercią.

Od tamtej pory to miejsce nosi nazwę Panieńskich Skał. Podobno pod skałami znajduje się komnata, a w niej stół, przy którym norbertanki zbierają się na wspólną modlitwę. W skałach istnieje też szczelina, przez którą można zajrzeć i w podziemnym klasztorze dostrzec śpiące zakonnice.