Wierszowanki: O powstaniu Biłgoraja - legenda

Leci chmara, dziko wyje
W rękach szable, bicze, kije
To Tatarów dzikie plemię
Najechało polskie ziemie

Porwać, ukraść chcą koniki
Silne, zwinne te kucyki
Książę Goraj w pościg ruszył
Ściga wrogów w leśnej głuszy

Wnet z druhami ich dogonił
I sromotnie ich rozgonił
Na pamiątkę tej wyprawy
Kamień błyska z wielkiej trawy

Sławi odwagę wielkich rozmiarów
"Tu bił Goraj złych Tatrów"
Zetrze się w pył ten nasz sławny kamień
I tylko Biłgoraj pozostanie...