Dżinn

Zapada zmrok. Pustynia jest cicha i nieruchoma. W oddali widać ogień. Dziwny, bo nie unosi się z niego nawet najmniejsza smużka dymu. Ale po chwili coś się z niego wyłania. Potężna istota zrodzona z czystego ognia. To dżinn.

Dżinny to niewidzialne duchy, które powstały z ognia nieprzynoszącego dymu. Według ludowych wierzeń mogły przyjmować dowolną postać. Dżinna w sprzyjających okolicznościach można było sobie podporządkować, a nawet uwięzić w butelce lub innym podobnym przedmiocie. 

Utożsamiano je z siłami natury nieprzyjaznymi dla człowieka i uważano, że zamieszkują głównie pustynie. Były też strażnikami skarbów, a także mieszkańcami miejsc opuszczonych przez ludzi. Najgroźniejszym pustynnym duchem jest Rul, dżinn władający wydmami Sahary.

Dżinny są głęboko zakorzenione w tradycji arabskiej. Przed nadejściem Mahometa były czczone niczym bóstwa i stanowiły ważny element arabskiej religii.