Saturnalia

Gdy dni stawały się coraz krótsze, a zimno osiągało swoje apogeum, starożytny Rzym przygotowywał się do jednego z najbardziej wyczekiwanych świąt w swoim kalendarzu - Saturnaliów. Święto to, ku czci Saturna, boga rolnictwa i odnowy, było czasem radości, wolności i odwrócenia porządku, które zwiastowało nadchodzące odrodzenie słońca. 

W sercu Rzymu, gdy tylko nastał 17 grudzień, zwykłe życie ustępowało miejsca niezwykłemu okresowi Saturnaliów, trwających siedem dni. To była wyjątkowa chwila w roku, kiedy hierarchie społeczne były zawieszane, a swoboda i zabawa rządziły miastem. Najbardziej niezwykłym aspektem świętowania było odwrócenie ról społecznych. Niewolnicy stawali się panami, a panowie usługiwali swoim służącym. To odwrócenie porządku było symbolem wolności, której doświadczał każdy, bez względu na status.

W okresie Saturnaliów, ludzie porzucali swoje tradycyjne togi na rzecz kolorowych ubrań i czapek wolności (pileus), symbolizujących równość i swobodę. Domy i ulice zdobiły wieńce i girlandy, przynosząc do świata zimowego życie i kolor. Wymiana prezentów była istotną częścią tego święta. Najpopularniejsze były świeczki, symbolizujące światło i nadzieję na dłuższe dni, oraz sigillaria, małe gliniane figurki. Te upominki były wyrazem przyjaźni i wspólnoty, łączących mieszkańców Rzymu w duchu świętowania.

Gdy Saturnalia dobiegały końca, Rzymianie powracali do swoich codziennych ról i obowiązków, ale duch wolności i radości, jaki panował w tych dniach, pozostawał w ich sercach. Saturnalia były jednym z najbardziej barwnych festiwali w starożytnym Rzymie.

Wiele z tych tradycji przetrwało wieki i zostało włączonych do obchodów Bożego Narodzenia. Dekorowanie domów zielenią, świętowanie i obdarowywanie się prezentami - te zwyczaje, choć przekształcone, mają swoje korzenie w rzymskich Saturnaliach.