Polskie legendy: Córka Licha

Dawno, dawno temu żył sobie Licho, złośliwy duch, który uwielbiał płatać figle i siać zamęt wśród ludzi. Miał jedną córkę, której imienia nikt nie znał, a którą wszyscy zwali po prostu Córką Licha.

Córka Licha, inaczej niż jej ojciec, miała dobre serce i choć była duchem, pragnęła pomagać ludziom. Licho, zły i przebiegły, nie mógł zrozumieć, dlaczego jego córka nie chce dzielić jego pasji do psot. Postanowił więc nauczyć ją prawdziwego znaczenia bycia duchem.

Pewnego dnia Licho zabrał swoją córkę do wioski, gdzie mieszkał ubogi, ale szczęśliwy rolnik. Licho chciał, by jego córka zepsuła plony rolnika. Ona jednak odmówiła, widząc, jak ciężko rolnik pracuje na swoje utrzymanie. Zły na nieposłuszeństwo córki, Licho sam zniszczył plony. Córka Licha, zrozpaczona z powodu cierpienia rolnika, postanowiła mu pomóc. Każdej nocy, gdy jej ojciec spał, potajemnie odwiedzała pole i przy pomocy swojej magicznej mocy przywracała plony do życia. 

Rolnik, widząc każdego ranka swoje pole pełne zdrowych roślin, nie mógł uwierzyć w swoje szczęście. Zaczęły krążyć pogłoski o dobroczynnym duchu, który czuwa nad wioską. Gdy Licho dowiedział się o działaniach swojej córki, początkowo wpadł w szał. Ale z czasem zrozumiał, że jego córka wybrała inny sposób na życie - drogę dobroci i pomocy innym. Choć nigdy do końca nie rozumiał jej wyborów, zaakceptował je i pozwolił jej żyć własnym życiem.

Od tej pory Córka Licha stała się opiekunką ludzi, a legenda o niej rozprzestrzeniła się po całym kraju. Mówiono, że tam, gdzie pojawia się nieszczęście, można dostrzec delikatny cień dobroczynnego ducha, który wyciąga pomocną dłoń. I choć Licho nadal płatał figle, jego córka zawsze była tuż za nim, by naprawić szkody i przynieść nadzieję. Bo nawet największe zło może zamienić się w coś dobrego dzięki dobroci jednego serca.