Karmazynowy Książę

 

Dawno, dawno temu, w czasach gdy Pomorze było samodzielnym księstwem, rządził nim młody i ambitny książę. Był on znany z odwagi, mądrości, ale także z okrucieństwa wobec swoich wrogów. Jego ulubionym kolorem był karmazyn, symbolizujący krew i władzę, dlatego zawsze nosił szaty w tym odcieniu.

Pewnej nocy, gdy księżyc w pełni oświetlał zamek, w okolicy wybuchł bunt. Książę, zdeterminowany utrzymać władzę, ruszył na czele swojej armii, by stłumić rebelię. Bitwa była krwawa, a księcia ogarnęła furia. Jego miecz, zanurzony w krwi buntowników, lśnił w blasku księżyca. Jednakże, w wirze walki, książę został zdradziecko zaatakowany przez jednego ze swoich najbliższych doradców, którego przekupili buntownicy. Ranny władca z trudem dotarł do zamku, gdzie wkrótce zmarł w swoich komnatach.

Od tamtego dnia, okoliczni mieszkańcy zaczęli opowiadać o dziwnych zjawiskach w zamku. Pojawiały się szepty, odgłosy kroków i niepokojące uczucie zimna. Strażnicy zamkowi wielokrotnie widzieli postać ubraną w karmazynowe szaty, przemierzającą korytarze. Mówiono, że to duch księcia, który nie zaznał spokoju po śmierci, szukając zemsty na zdrajcach.

Najbardziej znana opowieść pochodzi od młodej służącej imieniem Elżbieta, która pewnej nocy, podczas swojej służby, ujrzała coś niezwykłego. Przechodząc przez jeden z korytarzy, natknęła się na postać księcia. Jego twarz była blada, oczy puste, a szaty splamione krwią. Książę spojrzał na nią i uniósł rękę, jakby chciał coś powiedzieć, ale z jego ust nie wydobył się żaden dźwięk. Elżbieta, sparaliżowana strachem, mogła jedynie patrzeć, jak duch powoli znika w ciemnościach zamkowych murów.

Od tamtej pory, zamek Książąt Pomorskich stał się miejscem, gdzie tylko najodważniejsi strażnicy pełnili nocne warty. Legenda głosi, że Karmazynowy Książę pojawia się w chwilach największego niepokoju, przypominając o zdradzie i niewybaczonym grzechu. Jego obecność jest znakiem ostrzegawczym dla tych, którzy zapomnieli o lojalności i honorze. Mieszkańcy wciąż wierzą, że duch księcia czuwa nad zamkiem, strzegąc jego tajemnic i przypominając o dawnych czasach, kiedy honor i zdrada decydowały o losach ludzi.